به راستی، من و تو و همهی ما جزوی از این زنجیرهی ظریف و نحیف زندگانی هستیم. تک تک ما. از هر رنگ و دین و نژاد و باور. خندههای تو، انگار بیداری تک تک سروهای خشکیدهی دلم و بهار روحم، و زجر و فریادت، خنجری بر تک تک سلولهای این ذات فانی است. من و تو و همهی ما آدمها، ای کاش رشتههای به هم بافتهی آدمیت را خود محورانه پاره نکنیم. پس بیا همین امروز و امشب، دست به دست هم، به همراه تمام زائدات و زبالاتی که راهی وادیهای ناشناخته میکنیم، این همه ناسپاسی، نفرت، کینه، حسد، دروغ، نفاق، خودخواهی، ظلم، دورویی، بدخواهی، تنگنظری و سیاهیهای چرکمُرد را از ریشه جدا کنیم و...فقط خوب باشیم.
در این خاک در این خاک در این مزرعه پاک
بجز مهر به جز عشق دگر تخم نکاریم
همین.
این نو بودن...
ما را در سایت این نو بودن دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : inkejormnist بازدید : 89 تاريخ : يکشنبه 1 دی 1398 ساعت: 14:03