اگر دچار امتداد کشدار چرخشی بیداری-شکم-کار-کار-کار-شکم-خواب شدهای، اگر اندازهی قطر سه بند انگشت سبابه خاک روی رمانهای کتابخانهات نشسته، اگر دچار کسالت ملال آور شبانه روزی و حتی بیغمی مشمئز کنندهی بیدلیل از هر نوعی شدهای، اگر مرض اعتیاد انگولک کردن سر و صورتت جلوی آینه امانت نمیدهد، اگر هر روز بیوقفه شست فلک زده را از روی صفحات بی سر و ته این فضای مجازی به آن یکی بالا و پایین میکنی و ذره ذره داری در کابوس سیاه توهمات عصر معاصر غرق و حل میشوی؛
باید تسلیت بگویم جانم، تو مدتهاست مردهای...
پس،
قبل از اینکه با چشمان وق زده و دهان باز و مغز چروکیده زنده زنده خاکت کنند، به خودت بیا.
کتابی بخوان؛
شعری از بر کن؛
با خودِ عمق درونت دوباره آشنا شو؛
تکانی بخور تغییری بده، فریادی بکش، لذتی ببر، ملول باش، سرخوش، گریان، متفکر، متحیر، شجاع، خسته، نا امید، کنجکاو...
به تب و تاب سینوسی روزگار بیفت و
زودتر از موعد به خط دی سی افقی مرگ مایل نشو.
برچسب : نویسنده : inkejormnist بازدید : 91